Choroby pasożytnicze bywają poważnym problemem w wielu krajach świata. W związku z licznymi podróżami ludzi w różne części naszego globu, zmiany żywieniowe, obyczajowe, coraz częściej odnotowuje się tzw. choroby zawlekane. Nastręczają też wielu trudności w rozpoznawaniu chorób organicznych, które są w pierwszej kolejności diagnozowane przez lekarzy. Szkodliwość pasożytów wynika z ich bezpośredniego oddziaływania na organizm człowieka. Prowadzą one własny metabolizm, korzystają z rezerw żywieniowych żywiciela, wydzielają szereg substancji toksycznych, oddziaływają mechanicznie uszkadzając tkanki, powodując niedrożności czy nacieki w narządach.
Choroba pasożytnicza może skończyć się samowyleczeniem, współistnieniem na zasadzie komensalizmu i trwać latami, przejść w postać przewlekłą oraz dawać dokuczliwe dolegliwości wskutek zakłócenia równowagi w homeostazie żywiciela. Długotrwale przebiegające infestacje pasożytnicze mogą wywołać u gospodarza tzw. stan homeostazy immunologicznej. Większość chorób pasożytniczych nie ma charakterystycznych objawów. To istotnie utrudnia rozpoznanie. Diagnostyka opiera się na badaniach krwi, kału, wydzielin i wydalin z jam ciała oraz na wywiadzie epidemiologicznym. Do badań parazytologicznych kału, należy pobrać materiał przed rozpoczęciem leczenia lub po 1-3 tygodniach od zakończenia. Kał oddajemy na do czystego, suchego naczynia, a następnie patyczkiem pobieramy z 2-3 miejsc niewielkie próbki do pojemnika przeznaczonego do laboratorium. Masa kałowa nie powinna przekraczać objętością wielkości fasoli, a już z pewnością nie może przekraczać połowy pojemnika. Jest to materiał biologiczny, w którym zachodzą procesy fermentacyjne powodujące samoistne zwiększenie objętości próbki.
Najczęstsze objawy parazytoz to:
Twój koszyk aktualnie jest pusty.